چرا به موتور هیدرولیک مداری، اوربیتالی می‌گویند؟

در اواخر دهه ۱۸۵۰، موتور هیدرولیکی اولیه با سرعت پایین و گشتاور بالا از اجزای استاتور و روتور پمپ روغن توسعه داده شد.

این قسمت از یک چرخ‌دنده حلقه داخلی و یک چرخ‌دنده یا روتور منطبق با آن تشکیل شده است. حلقه چرخ‌دنده داخلی به طور ثابت به محفظه متصل است و روغنی که از دریچه روغن وارد می‌شود، روتور را به چرخش حول یک نقطه مرکزی سوق می‌دهد. این نوع روتور که به آرامی می‌چرخد، خروجی را از طریق شفت خاردار هدایت می‌کند و به موتور هیدرولیک مداری تبدیل می‌شود. پس از ظهور اولین موتور مداری، پس از دهه‌ها تکامل، موتور هیدرولیک فی یوئه انرژی هیدرولیکی با راندمان بالا را برای شما فراهم می‌کند. مفهوم دیگری از موتور شروع به شکل‌گیری کرد، این نوع موتور مجهز به غلتک‌هایی در حلقه چرخ‌دنده داخلی است.

موتور با غلتک می‌تواند گشتاور شروع و حرکت بالایی را فراهم کند. غلتک اصطکاک را کاهش داده و راندمان را بهبود می‌بخشد. حتی در سرعت‌های بسیار پایین، شفت خروجی می‌تواند خروجی پایداری تولید کند. با تغییر جهت جریان ورودی و خروجی، موتور به سرعت معکوس شده و گشتاور مساوی را در هر دو جهت تولید می‌کند. هر سری از موتورها دارای گزینه‌های جابجایی متنوعی برای برآورده کردن الزامات سرعت‌ها و گشتاورهای مختلف هستند. موتور روغنی اوربیتال نوعی موتور هیدرولیکی کوچک، کم سرعت و گشتاور بالا با دنده اوربیتال داخلی است. ساختار آن ساده است، عملکرد در سرعت پایین خوب است، ظرفیت اضافه بار کوتاه مدت قوی است. موتور اوربیتال دارای استاتور و تیغه متحرک است.

استاتور، تیغه و محور محرک، موتور را به دو حفره تقسیم می‌کنند. هر حفره دارای یک دریچه روغن است. وقتی یک دریچه روغن وارد می‌کند، دریچه دیگر روغن خارج می‌کند. حفره ورودی روغن، تیغه را به چرخش وادار می‌کند.